Во последно време размислувам како околу нас сѐ повеќе провејува чувството на бес, несреќа, загриженост и тага. Сигурна сум дека не е случајно, но упорно барам начин да си го објаснам тоа. Не е толку тешко да се претпостави со оглед на сите бури кои нѐ предизвикуваат, но сепак никако лесно не можам да прифатам…

Денови во ова чудно секојдневие, почнуваат со редовна рутина и навики кои ги практикуваме вообичаено. Скоро и да не постои посебна желба за некоја промена, очекувањата се многу лимитирани, не притиска агонијата и неизвесноста. Имаме многу желби, а нивното остварување ни изгледа недостижно. Имаме многу планови, а нивната реализација сме ја свеле на минимум. Вообичаени…